IN HET ZWEET ZIJNS AANSCHIJNS…

Gisteren de eerste kerkdienst gehouden. Aanvankelijk ging ik er vanuit dat ik om 8.30 uur in Rincon zou moeten en dan om 10.00 uur in Playa. Dat was gelukkig niet zo. Wel de volgende week. Nu alleen in Playa, op de Boulevard en vlak voor de deur was in de afgelopen nacht een groot Amerikaans Cruiseschip afgemeerd…

Altijd spannend zo’n eerste keer weer. Bij het aantrekken van mijn tropenpreekpak bleek dat we vergeten waren sokken mee te nemen. Ik heb de dienst gedaan met een paar niet bij het geheel kleurende kousjes van Janke aan. Niet verder vertellen,hoor. Het is geloof ik niemand opgevallen… Even leek het er vervolgens op dat we te laat zouden komen, omdat we op de boulevard in de file terecht kwamen. Rijen taxi’s haalden tergend langzaam de  ‘cruisers ‘ van boord.

De Braemar, die bij de kerk lag afgemeerd...


Eindelijk binnen bleek de belangstelling zo groot dat er ook buiten stoelen werden bijgezet en de mensen door de open deur en ramen konden meedoen. Niet alleen de gemeente zelf was royaal opgekomen, ook een aantal Amerikanen van het schip sloten aan. Heel leuk was verder dat Nico en Mia Bos  - de schoonouders van Roeland - zich ook onder het gehoor bevonden. Verder was het als vanouds: een buitengewoon hartelijke ongedwongen sfeer, mooie tropische vogeltjes die door de kerk heen vliegen en eens op een lamp gaan zitten om even een stukje te volgen, een aantal liederen die ikzelf al niet meer sinds de lagere school heb gezongen (waarvan overigens soms de tekst je als West Europeaan  amper meer over de lippen komt…),maar alles bij elkaar heel hartelijk, positief en warm. En dat laatste dan zeker ook in letterlijke zin… De volgende keer doe ik de dienst in hemdsmouwen… De verrassing was dat de voorzitter van de Kerkenraad meteen in aansluiting op dienst de gemeente opriep om mij i.v.m. mijn verjaardag toe te zingen…! Er waren trouwens meer mensen jarig, gelukkig. En zij zelf de volgende dag. Ik heb ook verteld van Roeland die jarig was en van Noelle, natuurlijk. Maar dat wisten ze allemaal al uit de pers. Al met al eindigde de viering als een feest… Wat wil je nou nog meer?

Dat zo’n kwetsbare geloofsgemeenschap met een zwetende voorganger, die op dat moment het wiel weer een beetje opnieuw moet uitvinden,  zo het hart van het bestaan kan raken, dat vond ik indrukwekkend. Vroeger op de lagere school – om daar toch nog even op terug te komen – vertelde de meester ons het verhaal van Gen.3: de zondeval. En dat er dan over de mens gezegd wordt dat zijn leven bepaald geen paradijs meer zal zijn, maar dat hij voortaan alleen zal kunnen leven in het zweet zijns aanschijns. Maar zo voegde de meester daaraan toe: in Gen. 3 staat ook de Moederbelofte. Ondanks het verloren paradijs zijn wij toch door Christus op weg naar Het Beloofde Land. Later zei Luther: de mens is simul justus ac peccator. En zondaar en rechtvaardige. Licht en donker. Op indrukwekkende manier overgenomen door de grote psycholoog Carl Gustav Jung. Het is de kern van mijn persoonlijke geloof: mens, je deugt soms voor geen meter en je bent tegelijk fantastisch…  Nou, dat heb ik in die viering weer ervaren…  En om dat te kunnen beleven, daarvoor is het nou zondag… En daarvoor ga ik naar de kerk….!

FEEST…!

Na alle hectiek van de afgelopen week, de druk, de drukte, de vermoeidheid, de blijdschap om Noelle en dat alles goed is, het verdriet om het treurige levenseinde van ons nichtje Jildou, die zo ongeveer op het moment dat ik dit schrijf wordt gecremeerd (dochter van Margriet), was het na de kerkdienst bij Roeland en Marloes echt even feest! Minke wachtte mij op bij hun prachtige huis aan de Kaya Jupiter. Minke: Pake, je bent jarig! Ga daar zitten. En ze gaf me een cadeautje. Heel spontaan en direct. Zo hoort het in de beleving van een kind… Laat dat kind in ieder van ons levend mogen blijven.      

Overigens wil ik ook graag iedereen bedanken die ons via e-mail heeft gefeliciteerd. Ik vind het geweldig dat jullie er aan hebben gedacht. 

EN VERDER…

Janke en ik hebben geluncht bij Kon Tiki en hebben voor de decoratie in en om huis driftwood  gezocht op de zeer woeste Zuid-Oost kust. ’s Avonds waren heel moe en… heel voldaan… 

Een hartelijke groet

ook namens Janke,

Broer.