BEPERKTE UP DATE

PLAYA

Gisteren hebben wij twee speakers gekocht en een webcam. Wij kunnen nu in elk geval met de PC van de kerk weer Skypen. Maar verder zijn we nog niet, afgezien van kleding. En omdat wij nog niet over de benodigde nieuwe apparatuur beschikken - en dat kan nog wel een tijdje duren ook - heb ik maar even een in de winkel verkrijgbare foto van de kuststrook in Playa genomen. 

PLAYA - zo wordt het centrum van Kralendijk genoemd. Dat centrum is maar klein en wordt omgeven door een groot aantal dorpen (soort van suburbs), zoals Tera Cora, Belnem, Nikiboto, Salina, Antriol, Sabana, Hato, Republik  en vele anderen. Samen vormen zij de 'agglomeratie' Kralendijk.  

Links onder de foto ligt Flamingo Airport - het modernst uitgeruste vliegveld in Caribisch Nederland. Meteen links bij het bijschrift ligt de terminal voor de Cruiseschepen. En bovenaan in het midden zo ongeveer, daar wonen wij, in Playa-Pabou. De Protestantse Kerk ligt zo ongeveer links van het midden (de mooiste plek voor een kerk...) onder de foto. 

Afgezien van dit  'verstedelijkte' gebied is er dan nog een buitendorp op een halfuur rijden: Rincon. Dat is echt authentiek autochtoon.

Zodra wij weer  de middelen hebben zal ik een aantal fraaiere foto's tonen.  

EN HOE GAAT HET INTUSSEN MET ONS ZELF...?

Nou, matig eigenlijk. Het heeft wel wat met ons gedaan. Wij betalen de prijs voor de druk en drukte van het begin. En de geweldadige inbraak - iedereen zegt:  'gelukkig dat jullie zelf niet thuis waren' -   heeft onze persoonlijke integriteit toch meer geraakt dan wij aanvankelijk hadden gehoopt.Momenteel moeten wij het echt weer leuk gaan vinden.En dat komt niet zozeer vanwege het feit dat we veel kwijt zijn, dat is vooral heel erg lastig. Zo ontdekte ik gisteren ineens - na drie dagen - dat de SIM-kaart van het mobieltje dat ik in Nederland gebruik in de kluis lag.... Hebben ze drie dagen lekker voor niks kunnen bellen. Meteen Telfort ingelicht en alles geblokkeerd. Mobiel bellen kan ik dus ook niet meer. (Nog wel op het eiland met een mobieltje van de kerk). Moet het proces-verbaal waarschijnlijk weer aangepast. Weer naar het Politiebureau. Het kost zo'n tijd allemaal....! Maar wat ons het meeste nekt is het feit dat het gebeurd is. Er is hier gerotzooid in wat voor ons privé en intiem is...

Als er van ons iets gepikt was of wij waren eens iets verloren of zo, dan zei Janke tot vorige week altijd: 'Ik hoop dat ze er een hoop plezier van hebben...'  En dat meende ze dan oprecht. Als je Janke kent dan kun je je dat van haar wel voorstellen, vermoed ik. Zoiets is nou echt iets voor haar. En zoiets komt in mij niet eens op... Zou dat soms iets met karakterverschillen te maken hebben, of zo...? Maar in elk geval, een ding weet ik zeker: Zoiets zegt ze echt nooit  meer...! En dat vind ik nou oprecht heel jammer...    

In de Nieuwjaarsdienst op 1 januari in de Oude Jeroenskerk in Noordwijk maakte Ad van Houwelingen een toespeling op ons vertrek van de volgende morgen. Hij zei in zijn overweging zoiets als:...ook gaan naar Bonaire is  moeten gaan door de woestijn... Daar moet ik deze dagen steeds maar aan terug denken.  In de woestijn is het overdag heet en 's nachts koud... 
Nou, zo gaat het met ons. Maar let wel: het is een reis door de woestijn. Het Beloofde Land ligt voor ons. En in de 5 weken die nog voor ons liggen hopen we daar toch nog echt stukjes van te zien....