GLAMOUR AND GLORY

Als ik hier in Playa rondloop verwacht ik dat Gert Jan Dröge zó de hoek om kan komen, zij het dan dat hij niet meer onder ons is. Want op de een of andere manier trekt dit eiland ook de exponenten van de glamourwereld aan, zo lijkt het. Wij hebben al zoveel van de TV bekende landgenoten gezien. Soms willen ze duidelijk liever niet gezien worden. Maar misschien is het soms ook best leuk om wel gezien te worden. Nou ja laten we wel wezen, na maanden van heel hard werken voor een heel bescheiden inkomentje en het steeds maar onder de druk leven van de bladen en de paparazzi is hen dat ook zó ontzettend gegund … 

Gisteren liepen wij bij Albert Heijn. Sta ik bij een van de schappen ineens oog in oog met Rik Felderhof. Zonder die hoed is het maar een heel gewoon mannetje en moet je toch nog een keertje extra kijken…Hij loopt door met zijn vriendin. En ik zie aan zijn mondbewegingen dat hij tegen zijn lief zegt: Zag je dat? Daar had je Janke en Broer...

Waar het mij nu even omgaat is de grote sociale tegenstelling. De genotzuchtige beautifull people uit Nederland. Zij hebben hier een tweede woning. Vliegen hier een aantal malen per jaar naar toe. Het contrast met de locale bevolking spreekt boekdelen. In zekere zin brengen zij hier misschien ook wel enige welvaart. De middenstand, de oppassers op hun huizen als zij er niet zijn, de mensen die hun zwembad schoonmaken, de tuinlieden, de plaatselijke garage die hun Four Wheel Drive in onderhoud heeft. Ik weet het: op veel plaatsen in deze wereld zijn de tegenstellingen nog veel schrijnender. Ik weet ook heel goed dat ik zelf bij de bevoorrechten op aarde behoor. Maar toch…

Voor mij is Rik Felderhof een van huis uit gereformeerde jongen, zoals ik zelf. Voor mij staat Rik Felderhof even symbool voor het hedonistische verval waarin onze samenleving en ook de kerk terecht is gekomen sinds de tweede helft van de jaren zestig in de vorige eeuw. De bezieling in de kerk van mijn jeugd heeft plaatsgemaakt voor de geest die er nu heerst. Wie heeft ons betoverd? Een kerkenraadslid van de Protestantse Kerk op Bonaire zei vorige week: Ze hebben geen hart meer voor de kerk… Dat zal inderdaad vast ook meespelen. Naast vele andere dingen, overigens. 

Laat er geen misverstand over bestaan: Janke en ik genieten hier geweldig. Wij beschouwen het als een schitterende kans die wij gekregen hebben. Wat dat betreft zijn wij uit het zelfde hedonistische hout gesneden als de BN-ers. Die genotsgeest is ook ons niet altijd vreemd. Maar ik ben tegelijk blij dat ik hier ben om met anderen samen die kerk hier een beetje levensvatbaarheid te terug te geven. Ik ga zo dadelijk niet flaneren. Maar ik ben bezig met een notitie over het inschakelen van de Nederlanders hier bij de kerk. Over het meebetalen aan en meedragen van de kerk hier, door de Nederlanders die hier tijdelijk verblijven. Ik ben bezig met het voorstel tot aanpassing  van de Kerkorde hier, om die Nederlanders een juridisch gefundeerde plek te geven in de Prot Kerk van Bonaire. Dat is:  de woestijn in worden gestuurd… werken in het zweet zijns aanschijns… En ik weet niet of het mij gaat lukken. Twee maanden is veel te kort. Maar als er maar iets van een beginnetje gerealiseerd mag worden. Dat zou ik GLORY vinden. En dat is toch heel wat anders dan GLAMOUR…              

En verder lijkt Rik Felderhof me best een aardige vent…

Met de hartelijke groeten van Janke en Broer.


Ayo!

Onze rijkdom...