ROOLVINK EN BEKIUS OP BONAIRE

‘s AVONDS ROND DE KLOK VAN 9...

Zojuist is met veel gebulder de KLM weer van het eiland vertrokken. Dat kun je vanaf de Kaya Proud, waar wij wonen, goed horen.Elke avond hetzelfde ritueel. Rond de klok van 8 landt er een toestel uit Amsterdam, om een uur later met een verse crew naar Amsterdam terug te keren. Amsterdam is voor ons figuurlijk heel erg ver weg. (En letterlijk 9000 km.) Maar als ik op de airport een staart zie met de letters KLM er op, dan doet me dat wat. Dan is mijn zo vertrouwde omgeving ineens toch even vlakbij... Morgenochtend rond 6.30 uur plaatselijke tijd komen ze bij Noordwijk ons land binnen, langs Voorhout en Sassenheim koersen ze af op de Kaagbaan en landen daarna op Schiphol. Daar doen ze dan ruim 9 uren over. Maar het is met heel groot genoegen dat ik ze nog even laat gaan... Ook al weet ik dat de dag nadert waarop wij zelf weer tot de passagiers zullen behoren. Ik heb vliegen altijd fantastisch gevonden, maar nu nog maar even niet...

ER IS NOG VEEL TE DOEN...

Druk met de voorbereiding voor a.s. zondag. Wij leven ons leven. En leven dat is hard werken. Er komt heel veel op je af. Wat gebeuren er veel dingen waarmee je in het reine moet zien te komen. En wat loopt een mensenleven soms anders dan je had gehoopt. Zo kreeg mijn/onze vriend Paul Paulus uit Middelburg gisteren weer zulke uitslagen van de dokter, dat ze stilletjes en vol vragen en zorgen uit het ziekenhuis naar huis reden, zoals zij zelf per e-mail lieten weten. Een zware weg moet hij gaan.

Maar wij zijn niet de eersten die leven. Ook onze voorouders hebben heel wat op hun bordje gekregen. En die hebben iets meegegeven voor onderweg. Verhalen. Verhalen over God en over mensen Verhalen om van te leven. Wij lezen a.s. zondag in de kerkdienst in Rincon over de Vader van alle gelovigen: Abraham. (Genesis 22) . Daar ben ik mee bezig. Dwars door zijn vragen en zorgen heen ontwikkelt hij een geloof, een vertrouwen, waarmee hij toch verder kan. Je zou willen dat zo’n verhaal nu een beetje helpt. Al was het maar een beetje. En niet alleen Paul, maar ons allen.

Overigens, er is a.s. zondag slechts één dienst – een sirbishi, zoals ze hier zeggen - in Rincon. In Playa is het onmogelijk om een kerkdienst te houden. Door het carnaval kun je je ’s morgens om 10 uur al volstrekt niet meer verstaanbaar maken...

Het carnaval is een must voor de Bonairiaan. Even een paar dagen plezier, je kunt er niet zonder. Jammer dat alles zo duur is geworden op het eiland, dat ze gedwongen zijn om zelfs op het carnaval te bezuinigen. Tijdens het Kindercanrnaval in Rincon was er dit jaar voor het eerst maar één versierde wagen, heb ik me laten vertellen... En dat doet de mensen hier echt pijn. Zou het dan toch zo zijn dat verhalen, zoals die over Abraham, je langer dragen dan het carnaval...? Ik hoop dat dat zondagmorgen in Rincon mag blijken...

CONTROLE VANUIT NOORDWIJK

Kijk, de maand januari was onze vakantiemaand van dit jaar. Die hebben wij dus gegeven aan Bonaire. De Protestantse Gemeente van Noordwijk leverde haar bijdrage door mij in de maand februari af te staan aan Bonaire. Maar dan gaan ze natuurlijk wel even checken of er dan ook inderdaad gewerkt wordt... Afgelopen dinsdagavond stapte er een zware delegatie uit Noordwijk uit het zojuist gelande KLM toestel, om even na te gaan of er echt wel gewerkt wordt in de kerk van Bonaire...

BON BINI CORRIE EN ANNEKE...

Heel leuk dat jullie er zijn!