HET GROTE FEEST

Zondagmiddag liepen Janke en ik door een van de buitenwijken van Kralendijk richting centrum (Playa). Ineens werden we spontaan aangesproken door een Nederlands meisje van een jaar of tien. Meisjes van die leeftijd zijn zo leuk. Ik moest aan Femke denken en ik miste haar.... Nog een paar jaar en het is allemaal over. (Behalve bij Femke dan...) He, mevrouw, zo’n tas heeft mijn moeder ook. Janke: Ja, mooi he. Hij krijgt een andere kleur als je hem in het licht houdt. Zij: Waar gaan jullie heen?  Janke: Naar het carnaval. Zij: het is vandaag het grote mensen caranaval...

Wij waren inderdaad onderweg naar wat hier denk ik het grootste feest is. Een combinatie van de Jouster Merke, de Friese Elfstedentocht en Koninginnedag in Amsterdam. Vrachtwagens met grote generatoren er op zorgen voor de electriciteit die nodig is voor de geluidsboxen op de praalwagens. Nog nooit heb ik zoveel lawaai gehoord. Vanwege dat lawaai kon er er ’s morgens geen dienst gehouden worden in Playa. Er was maar één sirbishi  - zoals ze een kerkdienst hier noemen – en wel om 10.00 uur in Rincon. Het was onzeker en dus spannend of ‘men’ de moeite zou nemen om van Kralendijk naar Rincon te rijden om de kerk te bezoeken. De Kerkenraad nam met deze beslissing enig risico...

Nou, het kerkje van Rincon puilde uit..! Er was geen enkele stoel meer over. De mensen moesten buiten zitten. De kinderen van de kinderdienst zaten en lagen in de nevenruimte gewoon op de grond. Er heerste een fantastische sfeer. Iedereen was blij dat het gelukt was om de mensen naar Rincon te krijgen. Heel veel liederen werden gezongen in het Papiamentu. Zelf hield ik de preek in het Nederlands.  Mary Tjin Asjoe  ging voor in de gebeden in het Papiamentu. Deze dienst zal ik niet gauw vergeten.  

aankomst bij het kerkje van Rincon

gezelligheid na afloop van de sirbishi...

Nou en daarna dus het carnaval in Playa. Wat opmerkelijk toch dat notoire Noordelingen als wij zijn met een door en door calvinistische mentaliteit dit voor ons zo vreemde feest heel bijzonder vonden. Soms had ik even het gevoel dat ik op het Carnaval van Rio de Janeiro terecht was gekomen. Het is voor de mensen hier hét grote feest. Gezinnen zaten soms langs de kant bij elkaar. Het bier was niet duur. Maar we zagen ook flessen rum en whisky. Daar is maanden lang geld voor op zij gelegd. Moeders deelden gebraden kippenpootjes uit. Rijkelijk gingen andere hapjes rond. Een groot volksfeest. Heel plezierige stemming. Niemand staat stil. Iedereen danst.  Alleen deze makamba is nog wat te stijf in de heupen...  En mij bekroop de gedachte en het gevoel: wat gun ik deze mensen, die het eigenlijk vaak zo krap hebben, dit feest. Dit klopt.Dit deugt...

Om een uur of half zes in de middag zijn we naar huis gegaan. Het feest is nog  - zo konden wij thuis horen -  tot in de kleine uurtje doorgegaan. Het maatschappelijk leven ligt maandag wel totaal stil. Alle winkels zijn dicht, kantoren gesloten. Scholen vrij...

Ayo i te manan.

Janke & Broer.