DE FINISH KOMT IN ZICHT...
De laatste jaren is er voor een paar publicaties meer dan gemiddelde
belangstelling. B.v. voor de pubicatie van Dick
Swaab, die schrijft over het menselijk brein. (We zijn ons brein) Hij redeneert mij eigelijk te materialistich,
te fysiologisch. Ik ben wel eens bang dat hij gelijk heeft en tegelijk hoop ik van
niet... Want ik wil zo graag meer zijn dan alleen mijn brein. De vader van een
overleden vriend van ons spak ooit de legendarische woorden: In minsk is dochs verdomme meer as harsens
allinne..! Ik heb hem nooit gekend, maar hij was vast een even warmbloedig
mens als zijn zoon Harm Tulp. Janke
en ik hebben Harm hier heel vaak
gemist...We hebben zo vaak in situaties gezeten waarvan wij zeiden: wat zouden wij nu met Harm en Jeltsje een
plezier hebben gehad... En dat zullen al onze lieve vrienden die Harm
evenzeer missen alleen maar beamen.
Een andere schrijver die nogal aan de weg timmert is Douwe Draaisma. Hij heeft
bijzonder interessante boeken geschreven over de werking van het menselijk
geheugen. (b.v. De geheugenfabriek.)
Ik moet deze weken vaak aan hem denken. Daarin komt ook de tijdsbeleving aan de
orde. Heel vreemd werkt dat. Wij kunnen ons aan de ene kant gewoon niet
voorstellen dat er nu al bijna twee maanden om zijn. Het is werkelijk omgevlógen.
Aan de andere kant, als wij b.v. terugdenken aan de eerste weken hier, dan
lijkt dat echt jaren geleden. Zo dubbel zit de menselijke tijdsbeleving in
elkaar...Maar hoe dan ook de eindstreep komt in zicht. Zoals je bij de Fiets Elfstedentocht na een hele dag
fietsen intens kunt verlangen naar de meet in Bolsward, zo zie ik nu omgekeerd evenredig de eindstreep
naderbij komen. Van mij hoeft het echt nog niet...
TIJD OM DE BALANS OP TE MAKEN...
Twee maanden blijkt heel weinig als je echt iets wilt opbouwen. Toch ben ik
niet ontevreden over wat er op het vlak van Gemeenteopbouw
is gebeurd. Er is een begin gemaakt met het werven van geld voor de kerk onder
de toeristen en de Nederlanders die hier tijdelijk verblijven. Ik heb nog geen
zicht op het concrete resultaat daarvan. Verder werden er vandaag – zondag 26 februari
- vier nieuwe vrijwilligers aan de gemeente voorgesteld.
Ellen den Hartog gaat wat doen voor de jeugdclubs. Bauke den Hartog zet intussen enthousiast het Kerkblad op poten. Gerard Kielema gaat een
ledenadministratie opzetten en bovendien het voortouw nemen bij het
gesprekskringenwerk. Hugo Leeter heeft
op zich genomen het initiaitief te nemen bij het onderhoud van de gebouwen. Als
er zoveel gaten zitten in de kerkelijke infrastructuur, dan zijn dit allemaal even
noodzakelijke als welkome activiteiten. Wij zijn dan ook erg blij met deze
vrijwilligers.
Verder mocht ik vanmorgen drie gemeenteleden bevestigen in het ambt van
ouderling. Suzan de Kiewiet gaat zich
bezighouden met de liturgie. M.n.
gaat zij verkennen in hoeverre de nieuwe ‘opvolger’ van het Liedboek voor de
Kerken (dat zelf hier nooit is ingevoerd) geschikt is om hier in de
kerkdiensten gebruikt te worden. Om het dan ook vervolgens eventueel
geleidelijk in te voeren en te gebruiken naast de liederen in het Papiamentu. Jannie Kielema is ouderling geworden voor
het pastorale werk. Verder bezint
ouderling Renata Domacasse zich nog
op de concrete invulling van haar portefeuille.
De bevestiging van deze ouderlingen was vanmorgen echt een mijlpaal. Want voor het eerst zijn 2 van hen makamba’s. Tot nu toe bestond de
Kerkenraad uitsluitend uit Bonairianen. Nu gaan de hier voor een aantal jaren
verblijvende Nederlanders ook hun verantwoordelijkheid nemen. En dat zonder dat
het Bonairiaanse karakter van de kerk verdwijnt. Dit is hopelijk het begin van echte
integratie. Want er is nog zo ontzettend veel te doen. En dat heeft m.i. alleen
maar kans van slagen als de Nederlanders en de Bonairianen echt gaan samenwerken.
Verder heb ik hier aan pastoraal werk gedaan. Vergaderingen
bijgewoond. Een Urgentienota geschreven. Een Uitvaartdienst geleid.Het Heilig Avondmaal
bediend. En verder nog in 12 kerkdiensten voorgegaan. Echt een belevenis...
En natuurlijk ook genoten van het mooie weer. De kinderen en kleinkinderen.
De zee. De schitterende natuur. De vriendelijke mensen. Vaak ontdekten wij ook
de humor in de dingen die gebeurden.Kennisgenomen van, mij aangepast aan, mij ingevoegd
in de andere gewoontens en gebruiken. Heel veel geleerd. Een fantastische
belevenis. Ik zal het allemaal echt gaan missen...
Vanmorgen was tegelijk de afscheidsdienst. Warm en hartelijk. Als aandenken
kregen wij een prachtige prent mee. Gezicht
op Kralendijk... Prominent op die prent prijkt in het midden de
R.K.Kerk....! Over humor gesproken...
 |
| De nieuwe Kerkenraad .... |
Hartelijke groet,
Saludos, Janke & Broer.
EEN DAGJE NATIONAAL PARK WASHINGTON-SLAGBAAI MET ANNEKE EN CORRIE
Foto's spreken voor zich....
